İnsanoğlunun var oluşundan bu yana doğal içgüdümüzde var olan ayakta kalma ve barınma isteklerimiz için insanoğlu ilk önce etrafındaki yabancı yaratıklara karşı ve sonra doğa ile başedebilme için amansız çaba vermiştir (vermektedir). Bu tarihsel kabul ile olayı değerlendirdiğimizde olmasını istediğimiz durumların aksine umulmadık zamanlarda ortaya çıkan olumsuzluklara kaza diyoruz. İnsanoğlunun tabiat üstü güçlere tanrı gücü yakıştırarak ona çaresizlikle teslim olduğu dönemlerden sonra eğitim alarak, tecrübelerini artırarak önlem almayı öğrenerek kazaları oldukça azaltmıştır. Bu günkü hedefimiz bu anlamda devamlı, hiç aksatmadan önlemlere devam etmek ve eğitimimizi geliştirmektir,kaza sayısının sıfıra çok yakın olmasıdır. Önümüzdeki geleceğin bu konuda çok gelişme göstereceği kesin. (Güncel sayılan üç olay kazaların ne denli önemli olduğunu gözler önüne sermektedir. Birincisi, yıllarca en emniyetli uçak bilinen concorde bile bir seferinde kazaya kurban oldu, ikincisi yıllarca emniyetli bir şekilde boya üreten bir fabrika bir ufak hatan dolayı kül oldu ve etrafına da zarar vererek yılların birikimini bir anda yok etti, üçüncüsü ise biri mühendis üç insanımız İSKİ'nin rogarında zehirli gazdan hayatlarını kaybettiler.) Burdan şunu söylememiz gerekir. İnsan sağlığı ve güvenliğinin hataya tahammülü yoktur. Tedbirlerin hiç aksatılmadan güncel olarak takibi gerekir. Gelişmiş ülkeler bu işi bilim dalı haline getirerek, mühendislerin de katkısı ile ölçülebilir değerler haline getirilip kazaların büyük oranda üstesinden gelmeyi başarmışlardır. Geçen yıl (1999) SSK istatistiklerine göre yurdumuzda 78.000- iş kazası, 1.025- meslek hastalığı meydana gelmiştir. Bu kazalar sonucu 1.333 ölümlü, 3.407 adet de çalışamayacak derecede özürlü kalmıştır. Toplam kayıp iş günü ise 1.900.000-dir.

Yukardaki veriler yaklaşık 2,5 senelik çalışanı çalışmaktan alıkoyan (iş kaybı yaratan) iş kazalarını kapsamaktadır ve bu rapordaki veriler şantiyeler, merkez ofislerimiz ve imalat fabrikamız kapsamında tutulan raporların sonucunda alınan verilerle düzenlenmiştir. 1998 in son 3,5 ayındaki kayıp iş günü 208, aylık ortalama kayıp gün 59,4 dür. İşkazası sayısı 21, aylık ortalama kaza sayısı 6,0 dır. 1999 yılında toplam kayıp iş günü 833, aylık ortalama kayıp gün 69,4, işkazası sayısı 52, aylık ortalama kaza sayısı 4,3 dür. İş kazası sayısında düşme olmasına rağmen kayıp günde artış gözlenmektedir. Bu artışın sebebi araştırıldığında üç düşme vak'a sında meydana gelen kayıp günlerin ortalamayı yükselttiğini tesbit ediyoruz. 2000 yılında toplam kayıp iş günü 214, aylık ortalama kayıp gün 17,8, işkazası sayısı 20, aylık ortalama kaza sayısı 1,66 dır. 2000 yılında grafikten de anlaşılacağı gibi kaza sayısı min değerlere düşmüş, kayıp gün sayısında aralık ayındaki el yaralanmasındaki iş göremezlik büyük olduğundan ortalamayı da yükseltmiştir. 2001 yılına kadar iş kazalarını incelediğimizde grafikler üzerinde yorum yapabiliriz.
SONUÇ OLARAK

İş güvenliğinin klasik anlamda iki başlıkta topladığımız iş kazalarını,
1-Güvensiz davranış ve 2-Güvensiz koşulları daha da iyileştirmek amacıyla 2000 verileri oldukça iyi sayılabilir (Aralık aydaki bir kaza yıl içindeki toplam kayıp günler kadar, uzayınca ortalamayı yükseltmesine rağmen) Tabi Haziran'dan sonra özellikle imalatta ve montajda Taşeron hizmeti almamız, yasal sorumluluk altında olmamız sebebi ile süpriz sonuçlarla karşılaşmamak için kontrol sistemimizin önemini daha da önemli hale getirmiştir. Ayrıca yönetim kadememizin kademe kademe eğitimle bilinçlendirilmesi ile kaza olasılıklarının kaynağında yok edilmesi sağlanacaktır. Konu devamlı güncel tutularak her kaza olasılığının üstüne gidilmesi sağlanmaktadır.
Hedefimiz kaliteli günleri her aşamada yakalamış, çevre ile uyumlu ve iş sağlığı ve güvenliği yönünde örnek bir işletme olmaktır.